تخمین میزان جابه‌جایی ایستا در داده‌های مگنتوتلوریک با استفاده از تانسور مغناطیسی افقی

تفسیر داده‌های مگنتوتلوریک در حضور اعوجاج‌های گالوانی ناشی از ساختارهای کوچک‌مقیاس نزدیک سطحی می‌تواند به نتایج نادرست منجر شود. ساده‌ترین شکل ظهور این اعوجاج‌ها درحالی‌که فقط به تغییر دامنه میدان‌های الکتریکی محدود می‌شوند، جابه‌جایی قائم منحنی‌های مقاومت‌ویژه ظاهری یا همان پدیده جابه‌جایی ایستا (static shift) است؛ که مقدار آن تنها با استفاده از داده‌های تانسور امپدانس قابل محاسبه نیست و در واقع جزء بخش‌های غیرقابل تعیین ماتریس اعوجاج است. در این تحقیق از توابع تبدیل ژئومغناطیسی (تیپر و داده‌های مغناطیسی افقی) برای برآورد نسبی میزان این جابه‌جایی و بازیافت مقاومت‌ویژه ظاهری معوج نشده یا منطقه‌ای مود TE بر اساس قانون القاء فاراده استفاده شده است. با لحاظ کردن تغییرات افقی مؤلفه‌های افقی میدان مغناطیسی، روش مورد نظر بر روی دو مدل مصنوعی اعمال شده است. به دو روش محاسباتی مختلف، اغتشاشات ناشی از ساختارهای کوچک مقیاس سه‌بعدی شبیه‌سازی شده و به مدل‌های مورد استفاده اضافه شدند. نتایج به‌دست آمده، مؤید دقیق‌تر بودن میزان جابه‌جایی برآورد شده نسبت به حالتی است که از توابع تبدیل مغناطیسی افقی صرف‌نظر و تنها توابع تبدیل مغناطیسی قائم مد نظر قرار گیرند.